Πραγματικό κόστος μιας επιστημονικά σωστής καλλιέργειας :
1 στρέμμα σιταροχώραφο έχει ετήσιο τεκμαρτό μίσθωμα (καθορίζεται
από το Υπουργείο Οικονομικών) 17,00 ευρώ .
Τώρα θέλει να φορολογήσει τον ιδιοκτήτη με 5-50 ευρώ το στρέμμα ανάλογα την θέση του κτήματος.
Ο Ιδιοκτήτης θα πρέπει να μετακυλίσει την επιβάρυνση στον μισθωτή αγρότη .
Ο Αγρότης για να σπείρει θέλει :
Ο σπόρος κάνει 0,60 € /κιλό Θέλει 20 Κιλ./ στρέμμα σπορά, =12,00 ευρώ
Λίπασμα 0,50 € μ.ο. / 40 κιλ. Λίπασμα /στρέμμα = 20,00 ευρώ
Και να περάσει το τρακτέρ καίγοντας πετρέλαιο στο χωράφι για όργωμα, σβάρνισμα- καλλιεργητή, σπορά, λίπανση
5 φορές από το 1 στρέμμα με πετρέλαιο = 5 λίτρα = 7,00 ευρώ
Η Θεριζοαλωνιστική μηχανή θέλει 12,00 ευρώ / στρέμμα
Έχουμε και λέμε 17,00+ 12,00 + 20,00+ 7,00+ 12,00= 68,00 € κόστος
παραγωγής σιταριού
Το χωράφι αυτό θα έχει παραγωγή μ.ο. 300 κιλά / στρέμμα χ 0,18 € = 36,00 ευρώ παραγωγή σιταριού / στρέμμα . (Τα κόστη λιπάσματος υπολογίζονται συντηρητικά)
Γιατί λοιπόν σπέρνουν με 62,00 ευρώ για να πάρουν καρπό των 36,00 ευρώ ?
Τα περισσότερα χωράφια στον τόπο μου βγάλανε κάτω από 150 κιλά / στρέμμα πέρυσι.
Γιατί ? Γιατι τα σπέρνουν οι αγρότες ;
Επειδή δεν κάνανε όλες τις εργασίες και δεν μπήκανε σε τόσα έξοδα οι αγρότες .
Γιατί ?
Για να πάρουν την επιδότηση η οποία δίνεται με βάση το δηλωμένο στρέμμα και οχι την παραγωγή ανά κιλό.
Έτσι κάνουν ΨΕΥΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ δηλαδή παραδίδουν ελάχιστη ποσότητα, αν δεν μπορούν να επικαλεσθούν κακοκαιρία η άλλη ατυχία για να ζητήσουν αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ.
Δηλαδή ψευτο - οργώνουν και ψευτο- σπέρνουν (μισή ποσότητα σπόρου σχεδόν λίγο ή καθόλου λίπασμα για να κόψουνε έξοδα , βάζουν δικό τους σπόρο χωρις να εχει πιστοποίηση αλλά αγοραζουν και λίγο οπου ελέγχεται αυτό κ.λ.π. )
Και χωρίς να κάνουν τις άλλες απαραίτητες εργασίες στα χωράφια (δισκοσβάρνα, καλλιεργητή λίπανση ) .
Το σιτάρι από την Βουλγαρία το αγοράζουν οι κτηνοτρόφοι με 12 λεπτά / κιλό.
Από την Αίγυπτο ακόμα πιο φθηνά 0.06 € (6 λεπτά/ κιλ) .
Γιατί λοιπόν να παράγουμε σιτάρι ?
Θα μπορούσαμε μόνο αν κόστιζε λιγότερο, ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ο σπόρος το λίπασμα και το πετρέλαιο . Ποιος κερδίζει από τα κόστη αυτών?
Τωρα θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε ποιος εμπορεύεται τα τρόφιμα κάνοντας εισαγωγές από Καναδά USA σιτηρών,
Ιστορία του Ριζιού . Η Ταϋλάνδη παραγει το περισσότερο στον κόσμο αλλά οι κάτοικοί της πεινάνε Γιατί ; Γιατι μερικά νομίσματα είναι πολύ ακριβά. Γι αυτο αλλωστε υποφέρουμε στην Ελλάδα . το ακριβο ευρώ δίνει φθηνες πρωτες ύλες στους πλουσιους εργοστασιαρχες ή έμπορους και φτωχια στις χώρες του Ευρώ που δανείζονται γαι να μην κόψει παραπάνω νόμισμα η Φρανγκφούρτη.
Ταϋλανδέζικο ρύζι το οποίο το έχει αγοραστεί από τα χρηματιστήρια του κόσμου πριν 5 χρόνια με ελάχιστα λεφτά (έχουν προ-αγοράσει τις μελοντικές εσοδείες των φτωχών αυτών χωρών ) και μέχρι να έρθει το καράβι φορτωμένο (μεγάλα καράβια σημαίνει μικρότερη τιμή μεταφορικών) το έχουν αγοράσει και πωλήσει στο χρηματιστήριο της Νεας Υόρκης 10 φορές κάποιοι χρηματιστές . Τώρα πια δεν έρχονται μικρά καράβια για να ανταγωνίζονται πολλοί έμποροι στις τιμές. Οι έμποροι είναι λίγοι και καθορίζουν ακριβότερα τις τιμές. Και όλοι αυτοί θα βγάλουν κέρδος .
Ιστορία του Ριζιού . Η Ταϋλάνδη παραγει το περισσότερο στον κόσμο αλλά οι κάτοικοί της πεινάνε Γιατί ; Γιατι μερικά νομίσματα είναι πολύ ακριβά. Γι αυτο αλλωστε υποφέρουμε στην Ελλάδα . το ακριβο ευρώ δίνει φθηνες πρωτες ύλες στους πλουσιους εργοστασιαρχες ή έμπορους και φτωχια στις χώρες του Ευρώ που δανείζονται γαι να μην κόψει παραπάνω νόμισμα η Φρανγκφούρτη.
Ταϋλανδέζικο ρύζι το οποίο το έχει αγοραστεί από τα χρηματιστήρια του κόσμου πριν 5 χρόνια με ελάχιστα λεφτά (έχουν προ-αγοράσει τις μελοντικές εσοδείες των φτωχών αυτών χωρών ) και μέχρι να έρθει το καράβι φορτωμένο (μεγάλα καράβια σημαίνει μικρότερη τιμή μεταφορικών) το έχουν αγοράσει και πωλήσει στο χρηματιστήριο της Νεας Υόρκης 10 φορές κάποιοι χρηματιστές . Τώρα πια δεν έρχονται μικρά καράβια για να ανταγωνίζονται πολλοί έμποροι στις τιμές. Οι έμποροι είναι λίγοι και καθορίζουν ακριβότερα τις τιμές. Και όλοι αυτοί θα βγάλουν κέρδος .
Οι μεγάλες νομισματικές διαφορές κάνουν πανάκριβα τα τρόφιμα στις φτωχές χώρες γιατί προτιμούν να πουλήσουν τις σοδειές του φτωχού κόσμου ακριβά λόγω νομισματικής διαφοράς στην δύση. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο η Ταϋλανδη να παράγει το περισσότερο ρύζι στον κόσμο και να το εξάγει όλο σε τιμές που δεν μπορούν να το αγοράσουν οι ντόπιοι Ταϋλανδέζοι με το νόμισμά τους. Έτσι πεινάνε αυτοί που παράγουν τα τρόφιμα.
Το γιατί θα ακριβύνουν απίθανα, τα τρόφιμα σε μια δεκαετία είναι μια άλλη ιστορία που θα πρέπει να την συζητήσουμε.
